Maand: mei 2017

Leuk. Redactie. Ik kan beter zeggen red actie. Ik begin dit woord steeds beter te begrijpen. Ja, het is rood en ja, ik moet er iets aan doen.
Ik vind redactie heerlijk. Het is alsof iemand een spiegel voorhoud en zegt: ‘Kijk, dat doe je fout.’ Het idee dat iemand veel tijd besteed aan jouw manuscript om hetzelfde doel te kunnen bereiken als dat jij wilt: namelijk een goede tekst, geeft mij een warm gevoel. Dan verdien je mijn respect.
Ik weet dat redacteuren betaald worden en dat het hun werk is, maar volgens mij zit er ook een stukje liefde voor taal bij, dat kan haast niet anders.
Nu heb ik poortwachters deel I al een hele tijd geleden geschreven, in 2014/2015 om precies te zijn, in de tussentijd flink aangepast, maar toch is het soms vreemd om terug te lezen. Niet dat het slecht is, absoluut niet, maar na het afronden van mijn derde boek, moet ik toch concluderen dat ik bepaalde tekst nu anders zou schrijven. Een geluk dat ik dus nog in de redactie-fase zit en dit kan aanpassen.

Het volgende viel me namelijk op: ik schreef nogal wat herhalingen. Grappig dat ik dat nu wel zie en toen niet. Dus schrappen die hap, want niemand wil twee of drie keer hetzelfde lezen. Het verhaal heeft een behoorlijke vaart en die wil ik er zeker inhouden. Ook gebruik ik het woordje ‘en’ nogal vaak en dat kan ook beter (en nu doe ik het weer). Dus aanpassen en dan wordt het zo: Ook gebruik ik het woordje ‘en’ nogal vaak. Dat kan ook beter. Lees je het verschil? Mijn d en dt was toen een struikelblok, maar dankzij een lieve vriendin is dat helderder geworden (volgens mij heb ik vroeger in die les zitten dagdromen). Maar het zit hem daar niet alleen in. Groeien doe je door veel te schrijven en te lezen. Ik lees nu anders dan dat ik vroeger deed. Ik analyseer teksten meer, kan mij verwonderen om prachtig geschreven proza en genieten van mooie metaforen, dialogen, spanningsbogen en een goed uitgedacht plot.
Ik ben zowel als schrijver en lezer gegroeid de afgelopen jaren, maar ik ben er nog lang niet. Als ik over een paar jaar mijn teksten van nu weer teruglees, zal ik mijn fouten van nu zien en glimlachen. Zolang je groeit, ben je op weg.

Het wordt mij steeds duidelijker dat schrijver worden een proces is van jarenlang oefenen, verbeteren, corrigeren en opnieuw proberen. Creativiteit ten top. Jezelf bloot geven en flink op je bek durven gaan. Want door alle kritiek, adviezen, spiegels en rode pennenstreken, wordt je alleen maar beter. Red actie is mooi, is een bijdrage aan je groei en is kritiek die je moet omarmen als de corrigerende pen van de juf van vroeger. Een krul toverde een glimlach op je gezicht. Maar het ultieme doel was toch wel een stickertje, want dan had je het echt goed gedaan. Dus ging je kijken naar je fouten, las je het rood en zorgde je dat je het de volgende keer wel goed deed.

Ik ga weer verder, mijn doel: eerst een krul, dan een sticker.
Red actie.
Vandaag is rood, wat rood hoort te zijhijhijn …